W tym roku pierwszowrześniowe spotkanie miało nie tylko charakter informacyjny, ale też podsumowujący. Ze względu na panującą epidemię uczniowie Ogniska dopiero teraz otrzymali zaświadczenia potwierdzające zaliczenie jednego z trzech etapów kursu lub dyplomy ukończenia nauki, a nie jak zawsze w czerwcu. Świadectwa wręczyli instruktorzy placówki, czyli Lech Erbert, Andrzej Żołędziejewski, Mariusz Kowalczyk i Grzegorz Thiel, z kolei dodatkowe upominki w postaci bonów podarunkowych dla kursantów kończących swą czteroletnią przygodę z SOM przekazał dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury we Włoszakowicach Paweł Borowiec. Te ostatnie odebrały: Oliwia Zając i Antonina Mocek.
Wtorkowe spotkanie było ponadto doskonałą okazją do pożegnania Lecha Erberta, który po ponad 50 latach zakończył pracę we włoszakowickim Ognisku. W podziękowaniu za wychowanie wielu pokoleń miejscowych muzyków oraz niezwykle bogatą działalność artystyczną na naszym terenie ustępujący instruktor otrzymał gromkie brawa i bukiet kwiatów. Wśród żegnających go osób znalazła się m.in. Anna Grochowczak, która objęła po nim funkcję opiekuna miejscowych skrzypków.
A.A.
***
Lech Erbert urodził się w 1944 roku w Wilkowicach. Jest absolwentem Studium Nauczycielskiego w Poznaniu na kierunku śpiew i muzyka oraz Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu na kierunku wychowanie muzyczne (1970). Po ukończeniu studium podjął pracę nauczyciela muzyki w Szkole Podstawowej im. Karola Kurpińskiego we Włoszakowicach (1964). 1 września 1969 roku został ponadto dyrektorem Państwowego Ogniska Muzycznego we Włoszakowicach (obecnie Samorządowe Ognisko Muzyczne), a od września 1983 roku do 1995 roku był nauczycielem i wicedyrektorem w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. w Lesznie (nie przerywając pracy we włoszakowickim Ognisku Muzycznym, gdzie nadal – pomimo przejścia na emeryturę – prowadził naukę gry na skrzypcach i pianinie).
Zmieniając miejsce zamieszkania na Leszno kontynuował ożywioną działalność kulturalną i społeczną we Włoszakowicach. W latach 1964-1971 i 1981-1983 prowadził tutaj 60-osobowy chór szkolny, który mógł poszczycić się wieloma osiągnięciami na różnych przeglądach. W roku 1969 jego chór szkolny nawiązał współpracę z Chórem Męskim im. Karola Kurpińskiego, przygotowując wspólnie z nim repertuar na ważniejsze uroczystości środowiskowe i powiatowe (wykonując utwory w układzie czterogłosowym). W latach 1969-1979 kierował 30-osobową orkiestrą dętą przy Państwowym Ognisku Muzycznym we Włoszakowicach. Zespół ten dawał średnio 8-10 występów rocznie na okolicznościowych akademiach i przy okazji różnych świąt. W latach 1971-1977 prowadził też Kapelę Ludową Zespołu Regionalnego we Włoszakowicach w składzie: troje skrzypiec, dwa klarnety, kontrabas oraz perkusja (grał w niej jako pierwszy skrzypek). Dla zespołu opracował wiązanki tańców włoszakowickich i wielkopolskich oraz przyśpiewki i pieśni ludowe. Od roku 1967 do 2013 był również dyrygentem i kierownikiem artystycznym Chóru Męskiego im. Karola Kurpińskiego we Włoszakowicach (istniejącego od 1959 r.).
Należy wspomnieć, że Lech Erbert był także członkiem Komisji Artystycznej Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Lesznie. W latach 1979-1985 pełnił tam funkcję dyrektora artystycznego do spraw chórów. Ponadto jest współzałożycielem włoszakowickiego Towarzystwa Muzycznego im. Karola Kurpińskiego, a w latach 1996-2005 był członkiem jego zarządu.
W ciągu swojej długiej kariery zawodowej i artystycznej został wyróżniony następującymi nagrodami i odznaczeniami: Odznaką „Zasłużony działacz kultury” (1979), Odznaką „Za zasługi dla województwa leszczyńskiego” (1984), dyplomem honorowym Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia w dziedzinie szkolnictwa artystycznego (1993), Złotym Krzyżem Zasługi (1996), Złotą Odznaką z Wieńcem Laurowym Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (2004), Nagrodą specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007) oraz Odznaką honorową Marszałka Województwa Wielkopolskiego „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego” (2009).